Druppels op mijn raam

Tags

dankbaarheid, druppels, Druppelsgewijs, meisje, regen, tuin, verleden

Het regent. Het regent druppels op mijn raam. Sliertjes die hun weg vinden naar beneden. In kronkels en bochtjes trekken ze een spoor en ik volg ze.

Gek is dat. Dat beelden je terugvoeren naar momenten, heel ver weg terug. Van ramen en doorkijkjes waar ik achter zat en keek en tuurde. Ook toen volgde ik de druppels, de glinstering op het raam. Daarachter was dan wel de tuin, maar ik zat er heel erg ver vandaan.

In ramen spiegel je jezelf. Ik keek er vaak doorheen en liever ook maar langs. Dat sluike haar, dat smalle koppie en daarachter de huizen met volop licht. Op weg naar waar dan ook. Zittend in de trein, de bus en dan maar turen naar buiten. Hoofd tegen het raam. Verhalen in mijn hoofd, als kronkelende spoortjes in mijn gedachten. Net als de druppels. Druppels in mijn hart, druppels op mijn wangen, maar meestal zag je niets.

Soms komt het even terug. Dat gevoel van druppels op het raam. Ik kan het niet zo goed beschrijven, het is misschien wat vaag. Ken je dat? Dat je ineens geraakt wordt door een lied, een zin of simpelweg de druppels op het raam. Ik zat vandaag weer even naast haar en ik keek mee met haar. Meisje achter glas.

In elke druppel zit een glinstering, afspiegeling van wat is. Druppels raken dan wel aan gevoel, maar ze druppelen weg en blijven niet. In het spoor dat ik vandaag volgde, schuilt enkel nog de herinnering. Meer is het niet. Druppelsgewijs heb ik geleerd dat er tussen de druppels vooral veel zorg en zegen ligt. Daar ben ik heel dankbaar voor.

Het regent druppels op mijn raam.

 

 

 

Advertenties

Verhalen in de tijd.

Tags

God, tijd, verleden, voorouders

Afgelopen weekend was ik op stap met mijn moeder en mijn zus. Alle drie hebben we interesse voor de geschiedenis van onze voorouders. Geregeld bekijken we oude foto’s van personen en huizen waarin ze geleefd hebben. Daardoor ontstond het idee om een paar van die locaties daadwerkelijk te gaan bezoeken. Natuurlijk gingen we ook naar de geboorteplaats van mijn moeder.

Het werden twee mooie dagen, niet alleen door de zon die volop scheen en de verhalen van mijn moeder. We hadden vooral mooie ontmoetingen. Terwijl we het ouderlijk huis bekeken van mijn oma, werden we uitgenodigd voor de koffie bij buren verderop. Daar zaten we dan bij wildvreemde mensen in de tuin en bekeken de boeken met foto’s uit die tijd én de pompoenen die meneer in zijn tuin kweekte.

Nog leuker was het spontane bezoek aan een nicht van mijn oma. Wij kenden haar niet en ook mijn moeder had haar nog nooit ontmoet. Ze was 84, maar nog zo energiek. We waren meteen welkom en aan haar tafel begon ze te vertellen. Ze wist verhalen over mijn oma, over mijn overgrootvader en zijn ouders, die dus haar opa en oma waren. ‘Opa met de pet…zo werd hij genoemd’ vertelde ze.

Gistermiddag bezochten we een begraafplaats. Daar liggen de ouders van mijn opa begraven. Al wandelend kwamen we nog meer voorouders tegen. Oude vergane stenen, met namen van mensen die ooit geleefd hebben.
Daar liepen we dan, zon aan de hemel en de wind volop aanwezig.

Ik moest denken aan de zin in psalm 90:
‘Geslachten gaan, geslachten zullen komen…’

Families met verhalen, ze gaan en komen. Die nicht van mijn oma, kon met haar verhalen reiken tot ongeveer 1870. Misschien als we langer gebleven waren dat ze zelfs de verhalen van haar grootouders naar boven kon halen. Hoe ver reik je dan in de tijd?

Met verhalen terugkijken naar het verleden, brengt een mensenleven weer tot leven. Ineens is de naam op een grafsteen, meer dan een naam. Toch zijn verhalen maar een deel van het leven. Verhalen zijn vaak gekleurd, vermengd met je eigen gevoel.

Lopend langs al die graven, bedacht ik me dat Gods armen rondom de tijd zijn. Hij kent al deze mensen, ook mijn voorouders. Hij kent alle verhalen. Sterker nog…Hij omsluit ook de tijden die nog komen. De verhalen die nog geschreven en verteld gaan worden.
Dat vind ik een mooie en troostvolle gedachte. Weten dat God van alle tijden is, ook van de toekomst.

Wroeten in het verleden is leuk, maar uitkijken naar de toekomst is nog hoopvoller. Ook als die toekomst onzeker is, spannend en vol zorgen. God is er altijd, met Zijn zorg en met Zijn liefde.