• Even voorstellen…
    • Blij met je leven

lydiascheringa

~ Delen van gedachten, prikkelen met woorden.

lydiascheringa

Tag Archief: omweg

Geen omweg!

11 zaterdag jan 2020

Posted by lydiascheringa in denken en dromen, Kinderen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

bestemming bereiken, eigenwijs, logica, meelopen, omweg

‘Ik kom op hetzelfde punt uit, dus ik maak geen omweg’ het was de logica die Aron uitsprak na een discussie met Zahra over de te nemen route naar een bepaalde plek. We vielen allemaal stil, om vervolgens heel hard te lachen. Hij kon er zelf ook wel om lachen.

De zin blijft in mijn hoofd hangen. De logica van Aron klopt niet, maar het is wel een mooie benadering. Het is eigenlijk een mooie manier van bewegen door het leven. Je kiest de route die bij je past en hoe lang de reis ook duurt, als je daarmee de bestemming haalt, heb je je doel bereikt.

weg (2)

Dat stukje eigenwijsheid, ik kan er wel om lachen. We rennen en draven, van A naar B en het liefst op de meeste effectieve manier. Als we de stip aan de horizon zien, richten we ons daarop. Je hebt de Arons nodig om je heen, om te beseffen dat niet alles in rechte lijnen hoeft te gaan.

Want hoe veilig is het om een weg te gaan, die je nog niet kent? Wie zegt me dat de snelste weg hemelsbreed geen hindernissen kent? Als de weg die nog zo om is, me vertrouwd is, waarom zou ik die dan niet bewandelen? Je kan hoog en laag springen, maar als ik dagen onderweg wil zijn, laat me dan! Laat me de weg kiezen waar ik gewoon ontspannen op pad kan gaan. Zonder onzekerheid.

Mag het? Is er ruimte voor ‘de Zahra’, die haar doel voor ogen heeft, op ontdekking gaat, de snelste route neemt en de onzekerheid niet voelt? Mag ‘de Aron’ er zijn, die liever vasthoudt aan de weg die hij kent?

IMG_0647 (2)

‘Ik kom op hetzelfde punt uit, dus ik maak geen omweg!’ hij sprak het zo heerlijk spontaan uit en voor hem was daarmee de discussie gesloten.

Stilte in de huiskamer.

Soms doorbreekt ineens Iris de stilte. ‘Aron, fiets je met mij mee?’ (ze neemt de weg van Zahra) ‘dan weet je hoe die route is!’

Zo kom je ergens!

Mooie praatjes

23 donderdag jul 2015

Posted by lydiascheringa in Geloof

≈ Een reactie plaatsen

Tags

martin Brand, mooie praatjes, omweg, woorden

Deze week ging ik met vrienden mee naar een camping. Daar zong en sprak Martin Brand. Ruim op tijd vertrokken, maar er was een omleiding. Daar hadden we niet op gerekend. Dus via een behoorlijke omweg kwamen we aan op onze bestemming. Twee minuten te laat. De zaal zat vol, op een stoel buiten volgden we het.

Aan het eind vroeg Martin of er een verzoeknummer was. Die was er. ‘Mooie praatjes’ heette het lied. Ik kende het niet, maar het was een lied waar ik wel veel in herkende.
Soms hoor je woorden die je raken, waar je vertrouwd mee bent, waar je troost uit haalt…maar als je thuis bent is de realiteit zo anders. Dan liggen daar de zorgen van alledag opgestapeld, je verdriet en je gemis. Al die mooie praatjes over hoop, klinken dan zo hol en leeg.

Ken je dat gevoel?

Ik kan de zinnen herhalen, als een echo in mijn hoofd. Zo vaak gehoord, en toch bleven de woorden zich oppervlakkig hechten in mijn gevoel. Als een muur van weerstand, van twijfel en wantrouwen. Als onzekerheid je laat wankelen bij alles, bieden mooie praatjes geen evenwicht.

Toch kwam het besef er wel. Het sijpelde naar binnen bij mij. Niet in één keer een plens, maar druppelsgewijs. Druppels bij elkaar, vormen samen een bron vol water. Van zeker weten dat God er altijd is. Dat Hij me helpt en draagt, elke dag.

In mijn blog heb ik ook mooie praatjes, besef ik. Over de alledaagse momenten, de dingen die me bezighouden. Soms serieus, soms wat luchtiger. Geregeld ook over mijn geloof in God. Over troost en vertrouwen dat ik mag ervaren.

2014 zahra (4)

Ervaar je dat als mooie praatjes?

Ik kan me het zó voorstellen.
In het gekwetste, het beschadigde, het gebroken leven is vaak geen plaats voor mooie praatjes. Voor mooie zinnen van trouw, van liefde en zorg. Als een leven van iemand vol zorgen is, vol verdriet, mag je ook voorzichtig zijn met mooie praatjes. Soms is een luisterend oor of een schouder om bij uit te huilen voor dat moment voldoende.

Mooie praatjes. Ik kan ze zo voor de geest halen, maar ik herken ze ook in mijn eigen stem.
Die woorden en zinnen van hoop schrijf ik neer omdat ik weet hoeveel rust het kan geven. Al die mooie woorden die ik hoorde en die niet leken binnen te dringen, hebben toch een plek gekregen.
Woorden van genade, van onvoorwaardelijke liefde, ook voor mij!

Ik hoop dat mooie woorden, waarin je tussen de regels door Jezus’ stem mag horen, je mogen raken. Handjevol hoop en vertrouwen. Ook als je weg vol hobbels is. Dat woorden niet alleen weerstand geven, maar ook een richting aangeven. Al is het via een omweg!

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.

Voeg je bij 142 andere volgers

Archief

communicatie corona denken en dromen Geloof Ik kerk Kinderen maatschappij mijn vriendin moeder tuin vrienden Werken in de zorg

Meest gelezen vandaag

  • 'Dag huis, dag tuin, dag opbergschuur.'
  • Bellen blazen in de sneeuw

Meest recente berichten

  • Bellen blazen in de sneeuw
  • 2020
  • Briefje 20
  • Trampoline
  • Lieve jij
  • Instagram
  • Twitter
  • Facebook

Blog op WordPress.com.

Annuleren

 
Reacties laden....
Reactie
    ×
    Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
    Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid