• Even voorstellen…
    • Blij met je leven

lydiascheringa

~ Delen van gedachten, prikkelen met woorden.

lydiascheringa

Tag Archief: naast iemand staan

‘Omarm elkaar’

09 woensdag okt 2019

Posted by lydiascheringa in communicatie, kerk, Werken in de zorg

≈ Een reactie plaatsen

Tags

kerk, kwaliteiten, naast iemand staan, omarmen, schitteren, veilig, verbinding

‘Omarm elkaar’ was de afsluitende zin van een scholing die we als team een tijdje terug gevolgd hebben. We hadden veel geleerd over elkaars kwaliteiten en vooral ook inzicht gekregen in de eigen plek binnen het team en de valkuilen bij onszelf.  Als je elkaar omarmt, omarm je ook de verschillen die er onderling zijn. Dan blinkt iedereen uit op zijn eigen gebied en is er balans in taken die uitgevoerd worden.

IMG_0873

‘Omarm elkaar’ was de aansporing voor ons team om te kijken naar de pareltjes die er zijn. Om de schittering van de ander te zien en welke uitwerking dat heeft in de zorg naar onze bewoners. De ene schittert in het maken van een dienstlijst, de ander in het regelen van een uitstapje. Waar de één graag een spelletje doet met de bewoners, is bij de ander de was altijd netjes opgevouwen als je de dienst overneemt. Zie waar de ander iets aanvult binnen je team, waar jij minder goed in bent.  Waardeer dat!

‘Omarm elkaar’, de mooie zin die wij als team meekregen, is een zin die de laatste tijd veel door mijn hoofd gaat. In onze kerk draaien we op dit moment een project: ‘Samen één’. Zes weken lang komen we wekelijks in kleine groepjes bij elkaar. Sommige deelnemers ontmoet ik voor de eerste keer, anderen ken ik al heel lang. Nou ja kennen? Als je van hart tot hart met elkaar spreekt, ga je elkaar echt leren kennen. We spreken met elkaar over de kerk, over de plek die je daarin hebt. Je gaven en je talenten, je taken en rollen en hoe je tijd en aandacht aan elkaar kan geven

‘Omarm elkaar’ dat is de verbinding zoeken. Mijn hand op jouw schouder en jouw hand op de mijne. Voel je dat ik dat ongemakkelijk vind? Het komt dichtbij. Tegelijk moedigt het me aan om bewuster te worden van de hartslag van de ander en vanuit een omarmende houding de ander aan te spreken. Dat is echt anders dan dat je dat doet met de armen in je zij of op je rug. Probeer het maar!

IMG_0709 (2)

‘Omarm elkaar’, dat mag juist in de kerk. Als we zeggen dat we elkaar van harte liefhebben en als we uitdragen dat we elkaar nodig hebben, kan je niet anders dan de verbinding zoeken. In plaats van de ander weg te duwen met je verwijten, je kritiek of je mimiek, zoek je de ander op. Misschien denk ik wel anders dan jij, waardeer ik in de kerk andere dingen dan jij en toch wil ik naast je staan. Ik sla mijn arm om je schouder, ik omarm je.

Ik vind dat wel eng. Soms voelt het niet zo veilig en denk ik teveel na over wat jij denkt of kan denken of ben ik te overtuigd van mijn eigen gelijk. Ook dat. Omarmen is kwetsbaar en er kan veel kapot gaan daarin. Omarmen is ook ontspannend. Als ik de ander laat schitteren in waar hij goed in is, hoef ik dat niet te doen. Dan mag ik dat loslaten. Als ik de ander omarm, verdwijnen vooroordelen en word ik mild. Ik voel jouw hartslag, voel jij de mijne?

‘Omarm elkaar!’  Dat geldt op mijn werk en zeker ook in de kerk. Daar mag het vooral een plek zijn waar armen elkaar vasthouden, bemoedigen, aansporen en troosten.

‘Omarm elkaar!’

Durf je dat?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verdwaald

16 woensdag nov 2016

Posted by lydiascheringa in communicatie, maatschappij, Werken in de zorg

≈ 1 reactie

Tags

goedbedoeld, naast iemand staan, Verdwaald, verward

Aan de arm van een buurtbewoner kwam ze onze zorginstelling binnen. Mevrouw was wat verward en ze wilde de drukke weg oversteken. Omdat buurtbewoner het niet vertrouwde nam ze haar mee naar ons. Mevrouw woonde hier echter niet. We hebben haar een kop koffie gegeven. Terwijl een collega probeerde iets meer van mevrouw te weten te komen, belde ik de politie.

Mevrouw was heel vriendelijk en ze vond het maar wat fijn dat ze nu lekker warm bij ons zat. Na een tijdje kwamen er twee agenten binnen. Waar wij al pratend iets meer over mevrouw wisten, haalde meneer agent met een druk op de knop haar adres naar boven. ‘Tja mevrouw’ zei de andere agent ‘u moet natuurlijk wel altijd uw identiteitsbewijs bij u hebben!’ Vol verbazing keek ik deze agent aan. Het was toch overduidelijk dat deze mevrouw daar niet aan had gedacht toen ze op stap was gegaan. Het was al dieptriest dat mevrouw zo verward en gehuld in haar verleden, zo’n eind had gelopen. Zoekende de weg, verdwaald geraakt. Natuurlijk had deze agent wel gelijk, maar het was zo misplaatst in deze situatie.

img_0389

Zo gaan wij als mensen ook vaak met elkaar om. Onbewust. Zoveel mensen zijn verdwaald in hun gevoelens, hun zorgen en verdriet. Verdwaald in relaties, in geloof en vertrouwen en in hoop op een betere toekomst. Dan wijzen we de weg met de geijkte teksten en bieden we troost door vooral het positieve aan te raken. ‘Tel je zegeningen…’ wordt vaak gezegd, terwijl je al tellende juist de grenzen had bereikt.

Als jij verward bent en gevangen zit in je verdriet en angst, is de hand op je schouder een steun in de rug. Is het fijn als er iemand is die je aanspreekt en je vraagt of je hulp nodig hebt. Is het soms alleen maar nodig dat er koffie wordt gezet en je de warmte mag voelen van aandacht en een luisterend oor. In een gebroken wereld ligt er geregeld wat aan scherven.  Daar mag je als medemens voorzichtig mee omgaan. Gevouwen handen omsluiten de pijn, opgeheven vingers benadrukken de scherpe randen.

Deze mevrouw mocht met de agenten mee. Zij brachten haar weer thuis. Ze keek eerst wel angstig. Hoezo meegaan met twee agenten? Ik liep met haar mee tot aan de auto. Zo aan mijn arm durfde ze wel.

Je hoeft als medemens soms alleen maar iemand aan de arm mee te nemen. Gewoon even naast iemand zitten en staan. Luisteren zonder oordeel. Een klein beetje warmte in een web vol verwarring.

Naast wie sta jij vandaag?

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.

Voeg je bij 142 andere volgers

Archief

communicatie corona denken en dromen Geloof Ik kerk Kinderen maatschappij mijn vriendin moeder tuin vrienden Werken in de zorg

Meest gelezen vandaag

  • Olifantenpaadjes
  • Bellen blazen in de sneeuw
  • Jarige juf.
  • Baardhaar en citroentaart
  • Biotoop en hoekje

Meest recente berichten

  • Olifantenpaadjes
  • Bellen blazen in de sneeuw
  • 2020
  • Briefje 20
  • Trampoline
  • Instagram
  • Twitter
  • Facebook

Blog op WordPress.com.

Annuleren

 
Reacties laden....
Reactie
    ×
    Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
    Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid