Moederdag

Tags

dankbaarheid, moeder, moederdag, Perfecte moeder, twijfel

Nooit gedacht en nooit geloofd dat ik moeder kon zijn.

Hoe kon ik, vleugellam, mijn vleugels over mijn kinderen heenslaan? Ze beschermen tegen de stormen en de regen van het leven? Hoe kon ik, met een hart waar een muur om heen stond, mijn kinderen daar een plekje geven?

Vier kinderen rijker, want moeder werd ik wel. Stilletjes gehoopt, maar het had tijd nodig, zo bleek. Misschien wel jaren om te bouwen aan vertrouwen en te leren geloven dat wonderen bestaan. Om eerst mijn eigen ‘kind’ te leren kennen en daarvoor te zorgen en het te koesteren. Want ook dat was een weg.

Nooit gedacht en geloofd…

Dat ik zo kan genieten van mijn kinderen, elk met hun eigen unieke persoonlijkheden. Van een dochter die steeds meer op eigen benen gaat staan, haar eerste baantje achter de kassa, de lippenstiften in de kast. Van mijn zoon die zich zo kan laten gaan als zijn voetbalclub wint of juist verliest. Ongekend. Van een dochter die zo kan genieten van gezelligheid, van een stukje aandacht voor haar alleen. Jongste dochter die met haar grote ogen de wereld onbevangen inkijkt en zo’n heerlijke knuffelkont is.

Nooit gedacht en geloofd…

Ik met mijn scheurtjes, mijn deuken en alles wat ik maar bedenken kan. Ik werd het wel en ik geniet er van. In het besef dat er vandaag vrouwen zijn die niet moeder werden, die kinderen verloren en dat er vandaag mensen zijn die moeders missen. Daar sta ik vandaag (met gevouwen handen) ook bij stil, want dat raakt me evengoed.

Nooit gedacht en geloofd….

Mijn hart was ruimer dan ik dacht. Ik kon mijn vleugels spreiden, hoe onbeholpen soms. Ondanks alles, kon ik dat wel. Soms knaagt de twijfel aan me. Ik ben niet de perfecte moeder , ik ben niet de moeder van de plaatjes uit de damestijdschriften. Als ik me spiegel aan anderen, zie ik de rimpels van mezelf. Dan is het niet goed genoeg en kan het zoveel beter. Als ik me spiegel, zie ik mezelf.

Ik zie ook hoe oneindig veel ik van ze hou!

Nooit gedacht….

Daar ben ik elke dag zo intens dankbaar voor!

Doosje vol liefde

Tags

doosje vol liefde, moederdag

‘Geef me maar een doosje vol liefde’ zei ik vaak tegen mijn kinderen als ze me vroegen wat ik wilde hebben voor Moederdag. Zahra herinnerde me er deze week nog even aan. ‘Vroeger zei je altijd:….’

Een doosje vol liefde dat ik soms kan openen. Gewoon even voelen, proeven en ruiken als ik tegen mijn eigen ongeduld aanloop. Kan bekijken als een puberale en boze opmerking de kamer wordt rondgeslingerd. Als ik onzeker ben en me geen ‘perfecte’ moeder voel. Zo’n doosje vol liefde, meer hoeft eigenlijk niet.

Maar ja, zo gaat het natuurlijk niet. Marin heeft een cadeautje op school gemaakt. Ik besef me ineens dat dat nu voor het laatst is, volgend jaar gaat ze naar groep vijf. Zahra had er eigenlijk niet aan gedacht. ‘Wat moet ik dan voor je kopen?’ vroeg ze. Ik heb het geurtje maar gekocht, dat ik toch moest halen.’Het ligt verstopt in de kelder!’ riep ik haar toe en daar zagen we beiden de lol wel van in. Iris en Marin hadden samen met oma wat gehaald. En Aron…die deed het op zijn manier. Die heeft met eigen geld twee mooie bloemen gehaald, het stond in een vaasje verstopt in de meterkast.

Dus mocht ik vanmorgen lekker langer blijven liggen. Manlief maakte koffie en broodjes uit de oven. Marin kwam alvast even knuffelen en Aron kwam de slaapkamer binnen om te vragen wat hij aan moest. ‘Pak ik zo wel’ zei ik en ik genoot nog even van dat rustige moment. Hij mopperde, hij wilde zich aankleden. Totdat ik hem ineens van beneden hoorde roepen: ‘Sorry mama, dat ik boos was. Het is Moederdag!’

Vanmiddag fietste ik met mijn kroost een eindje om. Zittend aan de waterkant bewonderde ik mijn kinderen. Kijkend door de lens van de fotocamera, zag ik het ineens weer scherp. Ik hoef helemaal geen doosje vol liefde te krijgen. Ik voel al zoveel liefde. Volop. Moederdag is leuk, maar elke dag is het Moederdag. Elke dag mag ik er van genieten dat ik moeder ben. Met vallen en opstaan soms, dat wel.

Dat doosje vol liefde geef ik graag aan al die mensen, voor wie Moederdag een moeilijke dag is. Op welke manier dan ook. Doosje vol liefde…niet tastbaar, maar wel als gebaar dat me dat op een dag als vandaag óók in het bijzonder raakt!