• Even voorstellen…
    • Blij met je leven

lydiascheringa

~ Delen van gedachten, prikkelen met woorden.

lydiascheringa

Tag Archief: Huis

Dankbaar!!!

27 vrijdag okt 2017

Posted by lydiascheringa in denken en dromen, moeder

≈ 3 reacties

Tags

dankbaar, Huis, koop, verkoop, Zegen

Het is druk in huize Scheringa. Gezellige drukte die ineens ontstaat omdat alles zo snel gaat. Begin van dit jaar hebben we ons huis te koop gezet. Ondanks dat het allemaal niet zo vlot ging als ik wilde, hadden we geduld. Veel te klein huis voor ons als gezin, maar ach we schikten ons erin.

Halverwege dit jaar hebben we een bod gedaan op een huis. Een huis dat een goed gevoel bij ons samen had.We durfden het risico aan. Het moest ook wel, ons gezin had echt meer ruimte nodig. Tuurlijk was dat spannend, maar soms moet je er ook op vertrouwen dat het loopt zoals het loopt. Dat je momenten die voorbij komen, aangrijpt en niet uit je handen laat glippen.

Tijdens al die perikelen van het kopen, was daar ineens een bod op ons eigen huis. Wat een gevoel van dankbaarheid, een sprong in de lucht.

Vandaag hebben we de (voorlopige) koopovereenkomst getekend, ons huis is nu officieel onder voorbehoud verkocht. Vreemd om de koper in de ogen te kijken, te weten dat die persoon in ons huis gaat wonen. Ons plekje van meer dan 15 jaar lief en leed. Toch voelt het goed en zijn we allemaal langzaam aan het wennen aan het idee. Kleuren voor de muren worden bedacht, lampjes voor in de kamer en Aron heeft zelfs het balkon al ingericht dat aan zijn kamer grenst.

Deze week heb ik al veel kunnen inpakken en het geeft de nodige gedachten en herinneringen als je bepaalde spullen in je handen houdt. Passeren al die jaren even de revue. De verdrietige momenten, de momenten van zorg, maar vooral ook de mooie momenten en de momenten van zegen. Dat overheerst, die zegen, keer op keer. Zegen, zelfs als het vertrouwen klein is, als je het bijna niet merkt. Het is er wel. Druppeltjes, zoals ik mijn vorige blog schreef.

Dankbaar. Tijdens al die parafen en handtekeningen die we moesten zetten, is dat een gevoel dat alsmaar naar boven borrelt. Zo ontzettend blij!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Thuis

30 vrijdag dec 2016

Posted by lydiascheringa in denken en dromen, Geloof, Kinderen, moeder

≈ 4 reacties

Tags

2017, Huis, thuis, verhuizen

We gaan ons huis te koop zetten. De knoop is doorgehakt en de voorbereidingen zijn al in volle gang. Waar we eerst nog aan verbouwen dachten, gaan we nu toch voor verhuizen. Ons huis is namelijk te klein voor zes personen. Dus….dat zijn onze plannen voor 2017.

Het ene kind reageerde enthousiast, de ander moest even slikken en het kostte soms wat tranen. Het is ook best wel lastig. Ruim 14 jaar hebben we hier gewoond. Met veel plezier. Hier maakten me mooie dingen mee, maar beleefden we ook hele verdrietige momenten. Alles onder dit ene dak.

img_0444

In dit huis hebben we stappen gemaakt. Eerste stapjes werden aangeleerd, maar ook stapjes in de tijd. Stappen in het verleden en uiteindelijk ook stappen vooruit. Stappen die we dachten nooit te zullen zetten, maar over de drempels van dit huis werden ze toch gezet. In dit huis heb ik geleerd wat geborgenheid is, veiligheid en rust. Dat thuiskomen, een diep gevoel van binnen is.

Thuis voelen en thuis zijn, zit niet alleen binnen de muren van je huis. Dat zit in het hart van de mensen die er wonen, in het gevoel dat je met elkaar deelt. Het zit niet in de luxe keuken en een slaapkamer voor iedereen. Het zit zelfs niet in de ruimte die je hebt. Hoewel ons huis te klein is voor ons als gezin, het was wel ‘ons’ kleine huis en daar was ik thuis.

Zo op de drempel van 2016 naar 2017 kijk ik terug, maar kijk vooral vooruit. Ik hoop dat onze plannen mogen slagen. Dat we ons huis kunnen verkopen en dat een ander huis ons thuis mag worden. Een huis, waar voor iedereen wat meer ruimte is, maar waar we ons vooral thuis mogen voelen. Thuis is de basis, is de plek waar je jezelf mag zijn.

image

Dat wens ik al mijn lezers toe. Ik wens je een thuis toe waar je veilig en geborgen bent. Of je samen bent of alleen. Dat het een plek van warmte en liefde mag zijn, van open deuren naar de ander. Een plek om te schuilen, te huilen, te lachen en te juichen. Een plek waar je tot rust mag komen en een plek om nieuwe energie te krijgen.

Ik wens je Gods zegen toe. Gods zegenende handen over jouw leven en over jouw huis. Hoe thuis ook is, warm of kil en leeg, weet dat het bij Hem altijd goed is. Misschien voel je dat niet zo, door de tranen in je hart. Misschien is de eenzaamheid te groot. Dat raakt me. Het raakt me als mensen geen ‘thuis’ ervaren. Ik leg het in gebed bij God neer.

Hoe je leven ook is, nergens ben je meer thuis, dan bij Hem. Kind aan huis, zo dichtbij. Hij is bij je, ook in 2017!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Straatje van…

20 vrijdag nov 2015

Posted by lydiascheringa in denken en dromen

≈ Een reactie plaatsen

Tags

dromen, Huis, kind, Vermeer

Het raadsel van het straatje van Vermeer is opgelost. Het adres is ontdekt, men weet het zeker. Nieuws van gisteren.

Toen het schilderij in beeld kwam, voelde ik me ineens weer dat kleine meisje in het grote huis. Herenhuis aan een drukke straat. Dwars door het huis een lange gang, mozaïeken tegeltjes in groen, blank en rood. In de gang hing een plaat van dat schilderij. Wat heb ik daar vaak voor gestaan. Ik wist het zeker: ‘Dat was ons huis!’

Kijk maar, drie verdiepingen en ramen naast de voordeur. Het meest overtuigende was het straatje ernaast. Precies het pad waarlangs wij liepen richting de bijkeuken. Aan het eind de fietsenschuur. Die vrouw kon zo mijn moeder zijn.

IMG_5140

Plaatjes in je hoofd, beelden van een huis. Een huis dat af en toe nog in mijn dromen terugkeert. De lange gang, de trappen en de overloop. Het krakende geluidje van de kamerdeur,  de geur van de open haard. Soms loop ik er zomaar weer.

Huis van mooie momenten, huis van verdrietige momenten. Huis van de tuin, maar ook het huis van het meisje op zolder. Alleen.

Gisteren kwam het antwoord van het raadsel van het straatje van Vermeer.  Stiekem was er iets van teleurstelling, heel stiekem hoor. Dromen wil je wel eens koesteren, al zijn het maar flarden van wat was.  Dromen van een meisje, op haar tenen staand om te kunnen turen naar het huis.

Huisje en straatje van Vermeer…maar stiekem ook van mij!

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.

Voeg je bij 142 andere volgers

Archief

communicatie corona denken en dromen Geloof Ik kerk Kinderen maatschappij mijn vriendin moeder tuin vrienden Werken in de zorg

Meest gelezen vandaag

  • Olifantenpaadjes
  • Bellen blazen in de sneeuw
  • Jarige juf.
  • Baardhaar en citroentaart
  • Biotoop en hoekje

Meest recente berichten

  • Olifantenpaadjes
  • Bellen blazen in de sneeuw
  • 2020
  • Briefje 20
  • Trampoline
  • Instagram
  • Twitter
  • Facebook

Blog op WordPress.com.

Annuleren

 
Reacties laden....
Reactie
    ×
    Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
    Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid