• Even voorstellen…
    • Blij met je leven

lydiascheringa

~ Delen van gedachten, prikkelen met woorden.

lydiascheringa

Tag Archief: Hemel

Lege stoel

29 woensdag jun 2016

Posted by lydiascheringa in Geloof

≈ 1 reactie

Tags

afscheid, dood, Hemel, Lege stoel, sterven, troost

‘In de hemel zijn heel veel lege stoeltjes…’ zei Zahra ooit. Ze ging net naar de basisschool. Kort ervoor was mijn zus plotseling overleden. Waarschijnlijk had ze de hemel voorgesteld als een kring vol stoelen rondom Jezus, net als de kring van kleuters rondom haar juf. ‘Mama, in de hemel zijn heel veel lege stoeltjes…..alleen mijn tante zit daar nog maar!’

Lege stoelen in de hemel. Plekken die vrij gehouden worden. Hoe ouder je wordt, hoe meer je de lege stoelen ervaart hier op aarde. Stoelen waar mensen zaten, spraken, lachten, huilden, aanwezig waren. Steeds meer lege stoelen om je heen.

Deze week werden we daar weer bij bepaald. Een lege stoel. Dat is verdrietig. Verdrietig omdat je de ander mist. Ik vertrouw erop dat de ander nu een plek heeft bij God. Dat is bemoedigend. Bij God is geen pijn, geen ziekte. Daar zijn de zorgen verdwenen, daar zijn geen tranen, daar is zelfs geen gemis. En toch….

image

De lege stoel, die is er wel. Zoals er in ieders leven lege stoelen zijn. Hoe hoopvol en troostrijk een hemel ook is, hier op aarde is de ander er niet meer. Dat raakt. Dat de stem een herinnering wordt, de humor en de lach. Dat je niet even na kan praten, of goede raad kan vragen. Dat het complimentje er niet meer zal zijn,  of juist de opbouwende kritiek.

Lege stoelen op de aarde. Ik word er verdrietig van. Het liefst zou ik iedereen op zijn of haar plaatsje willen houden. Dat gaat natuurlijk niet. Hier op aarde moeten we mensen loslaten.

Toch de blik naar boven! In de hemel worden plekken ingenomen. Veilig huis voor wie het zoekt bij God. Daarom mis ik mensen wel als ze sterven, als er een lege plek overblijft. Maar naar boven kijkend weet ik zeker:  ‘Ik zie jou terug.’

 

 

 

Hemel

15 vrijdag jan 2016

Posted by lydiascheringa in denken en dromen, Geloof, Kinderen

≈ 6 reacties

Tags

Hemel, regen, wind

‘Als het waait, denk ik altijd dat God heel hard blaast’ zegt Marin terwijl we tegen de wind in fietsen. Drukke dag gehad, snel heen en weer fietsen van huis naar school, en weer terug. Ik moet nog zoveel. Ik duw haar vooruit met mijn handen, om maar sneller thuis te zijn. Mijn lieve meisje, op haar groene fiets. Moedig trappend tegen de wind in. Wat gaat er allemaal in dat koppie om?

‘Als het regent’ vervolgt ze haar verhaal ‘dan denk ik dat ze heel hard huilen in de hemel.’ ‘Tja’ zeg ik ‘er gebeuren wel heel veel nare dingen op deze wereld, dus genoeg redenen om te huilen.’ We steken de drukke weg over. ‘Als ze moeten huilen, dan is er ook verdriet in de hemel, toch?’ vraag ik haar. Daar had ze niet over nagedacht.

Soms kan ik zo verlangen naar de hemel en de naar de terugkeer van de Here Jezus. Dat er geen verdriet meer is, geen pijn, geen oorlog, geen haat. Dat mensen elkaar niet meer kwetsen met woorden, met daden, met Kalasjnikovs. Dat je nooit meer bang hoeft te zijn. Dat je je geen zorgen hoeft te maken over je kinderen, over je inkomen, je werk, je gezondheid.  Dat de tijd je niet meer belemmert. Dat de  dood er niet meer is, dat de zonde weg is. Ooit…

‘Nou’ gaat mijn dromerige meisje door ‘dan denk ik dat ze in de hemel emmertjes water leeggooien.’ Daar moet ik toch wel erg om lachen, ik zie het helemaal voor me. ‘Of dat ze met gieters het water over de aarde gieten’ ze knikt zelfvoldaan. Als je zo naar regen kijkt, is het ineens een stuk prettiger.

Onderweg zijn in je leven, met alle hobbels en stormen. Met de zon en de warmte, met wandelaars die met je meegaan en soms ook uitvallen. Onderweg zijn in een wereld vol met dreiging, haat, honger en oorlog.

De hemel is een teken aan de horizon, aanwezig in de toekomst. Soms raakt het je zomaar, als duwtje in de rug. Soms word je stilgezet, door momenten of door woorden van je kind.

Als je Gods aanwezigheid kan voelen in de wind, in de regen en de zon in je leven, dan geeft dat moed om door te gaan. Dan komt de hemel elke dag een stukje dichterbij. Echt waar…ooit!

 

 

 

 

 

 

 

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.

Voeg je bij 143 andere volgers

Archief

communicatie corona denken en dromen Geloof Ik kerk Kinderen maatschappij mijn vriendin moeder tuin vrienden Werken in de zorg

Meest gelezen vandaag

  • Regenpak.
  • Wees een eend!
  • Stroomuitval
  • Voelborden

Meest recente berichten

  • 2020
  • Briefje 20
  • Trampoline
  • Lieve jij
  • Biotoop en hoekje
  • Instagram
  • Twitter
  • Facebook

Blog op WordPress.com.

Annuleren
Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid