‘Ik kan het me niet goed voorstellen dat ik vandaag écht voor het laatst op de basisschool ben’ zei Marin vanmorgen. Het is vandaag een spannende dag, een dag waar ze al heel lang naar heeft uitgekeken. Vanavond is de eindmusical en door de corona wel anders dan anders, maar de musical gaat door en dat was voor Marin al een hele opluchting.
Vanavond neemt Marin afscheid van groep acht en daarmee nemen we als gezin ook afscheid van de basisschool. Volgend seizoen zitten ze alle vier op het voortgezet onderwijs. Hoewel ik daar aardig nuchter in sta, is het ook wel een rare gewaarwording. Veertien jaar waren we ermee verbonden.
Veertien jaar basisschool is heel wat kilometers heen en weer fietsen. Is vooral heel wat kilometers maken in meeleven en meegroeien met je kind in de periode die ze doorlopen op school. Marin was daarin een bruisend meisje, dat vol energie naar school ging en meestal ook met een tas vol verhalen terug kwam. Ze wilde het liefst naast mij fietsen, zodat ze heerlijk kon vertellen over wat ze allemaal had meegemaakt.
In dat bruisende meisje school ook heel veel gevoeligheid. Als iets niet zo leuk was gegaan, hoorde ik dat meteen. Kopje thee, luisterend oor en een knuffel en dan was het allemaal weer wat zonniger in haar hoofd.
Corona bracht onzekerheid. Marin heeft zich altijd erg verheugd op de eindmusical en nu kon die misschien niet doorgaan. Ik ziek op bed, Marin met haar verdriet op gepaste afstand naast mij en knuffelen kon niet. Wat voelde ik me machteloos. Ik kon luisteren, ik kon troosten, ik kon bidden. Dat deden we.
De musical gaat door. Ouders mogen erbij zijn en via internet kijken familieleden mee. Marin is blij dat het doorgaat, ze heeft de rol die ze graag wilde. Wij als gezin zijn blij voor haar.
Lieve Marin, voor elk kind schreef ik een blog bij het verlaten van de basisschool. Ik schrijf hem ook voor jou. Je kan het je bijna niet voorstellen dat je van de basisschool afgaat. Vandaag is echt de laatste schooldag en ook ik kan het me bijna niet voorstellen. Ik zie je nog zo voor het eerst naar groep één gaan, met je luide stemmetje en je gehuppel door de gang. We hebben een bijzonder schooljaar achter de rug. Ik denk nog heel vaak terug aan dat moment dat je bij mij op bed lag en dat we ons zorgen maakten om de musical en om zoveel meer. Vanavond ga ik genieten van hoe jij, samen met je klasgenoten, de musical gaat neerzetten. Daarna sluiten we dit hoofdstuk af en ga je na de vakantie naar de brugklas en kom je met nieuwe verhalen.
Lieve Marin, ik ben zo trots op je en ik hou ontzettend veel van je. Dikke knuffel, want dat kan gelukkig weer!
Morgen neemt ze afscheid van de basisschool. Ze heeft heel hard moeten werken, want leren gaat niet altijd makkelijk. Tegelijk heeft ze ook redelijk onbezorgd de basisschool doorlopen. Ze had vriendinnen, voelde zich op haar plek en voelde zich vertrouwd bij de leerkrachten. Ze was gevoelig voor onenigheid in de klas, dat raakte haar wel. Maar over het algemeen….
Lieve Iris. Iris Naomi, want zo heet je voluit. Die naam past bij je. Naomi betekent ‘Lieflijk‘. Je mag ook lekker puberen, je mag groeien, je mag genieten. Je hoeft niet alleen maar lief te zijn (maar dat ben je wel).
