• Even voorstellen…
    • Blij met je leven

lydiascheringa

~ Delen van gedachten, prikkelen met woorden.

lydiascheringa

Tag Archief: geuren

Ik ruik!

28 dinsdag apr 2020

Posted by lydiascheringa in corona

≈ 3 reacties

Tags

corona, coronavirus, geuren, reukvermogen, ruiken

Ik kan weer ruiken! Toen ik ziek werd, was ineens mijn reukvermogen kwijt. Dat is erg raar. Ik ruik altijd heel goed. Ineens rook ik niets meer.

Het vermoeden had ik al, omdat ik het gevoel had dat de koffie anders smaakte. Toen ik vervolgens onder de douche mezelf inzeepte en niet de frisse 7 kruiden shampoo rook, begon ik te vermoeden dat ik niets meer rook.

Dat gaf, in een toch wel verdrietige situatie van ziek zijn, hilariteit. De kinderen vonden het een vreemd idee dat ik niets kon ruiken. Dat wilden ze uiteraard wel eens uittesten. Dus als ze me iets te eten kwamen brengen, vroegen ze elke keer of ik het rook. ‘Nee, ik ruik echt niets!’ was dan mijn antwoord.

20200428_134308.jpg

Ik rook de bloemen op de vaas niet, ik rook de geur van barbecue niet en zelfs de ‘sensatie van de toiletgang’ zoals één van de kinderen dat zo mooi uitsprak, rook ik niet.  Om te bevestigen dat ik ze niet in de maling nam, werd de oksel van één puberkind op veilige afstand op mij gericht. Waar de anderen bijna flauwvielen, bleef ik heel kalm mijn neus ophalen. Niet kunnen ruiken heeft ook zo zijn voordelen.

Een gezin in quarantaine dat is, zoals iemand schreef, als Noach met zijn gezin in de ark. Opgesloten, je kan geen kant op. Noach laat een raaf los, vervolgens een duif. Ze vinden geen plek om te rusten. Als hij de duif wéér loslaat, komt deze terug met een olijfblad in de snavel. Dat is het teken voor Noach dat het water zakt. Zo voelde ik me ook een beetje. Als manlief een kop koffie ’s ochtends bracht, probeerde ik de geur van koffie te ruiken, maar ik rook niets.

Totdat op een dag ik wel iets begon te ruiken. Ik snoof en rook de geur van koffie. Mijn  reuk kwam terug! Dat was een klein stapje, maar wel een stapje waar ik erg blij mee was.

20200428_133821.jpg

Net als Noach met zijn duif. Daarmee was het water niet meteen weg, dat duurde nog wel even. Maar hij wist dat het daalde, dat de aarde weer droog werd. Zijn gezin moest nog even volhouden, zo met elkaar in de ark, met al die dieren om hen heen. Wat een gezellige bende zal dat zijn geweest. Wat zal er trouwens ook veel te ruiken zijn geweest.

Het water zakte, de aarde werd weer droog. Ach, misschien een vreemde vergelijking, maar op het moment dat ik weer kon ruiken, voelde dat ook als hoopvol en als een aanmoediging. Nog even volhouden. Ik ben er nog niet, het duurt langer dan ik dacht. Ik zie de stapjes wel, soms weer even achteruit, maar vooral vooruit.

Ik ruik weer! Ja, ook de niet zo fijne luchtjes. Ik ruik weer en ik geniet er des te meer van als ik onder de douche sta. Ik zeep me gewoon nog een keer in, zo fijn vind ik het dat ik weer kan genieten van geuren! Dat ik de bloemen ruik, de geur van gras. Mijn dagelijkse kop koffie in de ochtend, ik snuif het elke morgen op. Ik word er blij van.

Ik ruik!

 

Geuren

30 zaterdag mrt 2019

Posted by lydiascheringa in communicatie, denken en dromen, kerk

≈ Een reactie plaatsen

Tags

allergie, bloemen, dankbaar, geuren

‘Dank u voor alle bloemengeuren…’ als we die zin zingen in de kerk (couplet van het lied: Dank U voor deze nieuwe morgen) wordt er wat gegrinnikt in de rij. Kijken we als gezin mijn man aan. Mijn man kan namelijk helemaal niet goed tegen geuren, dus ook niet tegen veel bloemengeuren.

2014 maart buiten 011Nagels lakken en weer afpoetsen met Aceton kan niet hier in huis. Dat hebben de meiden wel eens gedaan en manlief sliep toen noodgedwongen op de bank. De hele bovenverdieping rook er naar. Vuurwerk en paasvuren hier in de omgeving, zorgen voor brandende ogen en hoofdpijn. Naar de kerk gaan op zondag lukt wel, maar daarna heeft hij last van alle geuren van parfums die hij om zich heen heeft gehad.

Ontloop maar eens de geuren.

Dat is lastig, maar we zijn er hier thuis wel aan gewend. Geurkaarsen branden hier niet en er staat geen vuurkorf in de tuin die gezellig brandt. Onze neuzen zijn inmiddels zo getraind, dat we ongeveer wel weten welke geuren wel en niet kunnen. Ruikend aan parfumflesje kijken we elkaar aan en zeggen: ‘Daar kan papa niet tegen.’ Bepaalde wasverzachters of luchtverfrissers zal ik nooit kopen, omdat ze te sterk ruiken. De barbecue steken we liever niet aan.

IMG_9093 (2)Ontloop maar eens de geuren.

Dat lukt mijn man niet. Geuren zijn er overal. Soms sterk aanwezig en soms heel zwak. Soms heeft hij er last van en sommige geuren kan hij prima hebben. Dus koop ik heus wel eens een bloemetje en hebben we ook wel geurtjes op. We houden er wel rekening mee, zoveel als we kunnen.

Eigenlijk zijn mensen ook personen die geuren afgeven. Soms een geur van meeleven en begrip, soms ook een geur van liefdeloosheid en elkaar niet verdragen. Soms een geur van vergeven en naast de ander willen staan, soms een geur van egoïsme en diepe haat. Het is fijn om te merken als een ander rekening met jou houdt, het raakt je diep als een ander je prikkelt met zijn eigen gelijk.

bloemOntloop maar eens die geuren.

Dat lukt je waarschijnlijk niet. Hooguit kan je zelf ervoor zorgen dat je een geur verspreidt waarmee je de ander niet kwetst en kwijt raakt. Dat je geur een geur is van verdraagzaamheid en de ander willen vasthouden. Hoe verschillend je ook bent.

‘Dank u voor alle bloemengeuren…’ we zingen het gniffelend, maar ondertussen ben ik zeker heel erg dankbaar voor al die fijne geuren die er om mij heen zijn!

Daar loop ik graag dwars doorheen!

 

 

 

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.

Voeg je bij 142 andere volgers

Archief

communicatie corona denken en dromen Geloof Ik kerk Kinderen maatschappij mijn vriendin moeder tuin vrienden Werken in de zorg

Meest gelezen vandaag

  • Olifantenpaadjes
  • Bellen blazen in de sneeuw
  • Jarige juf.
  • Baardhaar en citroentaart
  • Biotoop en hoekje

Meest recente berichten

  • Olifantenpaadjes
  • Bellen blazen in de sneeuw
  • 2020
  • Briefje 20
  • Trampoline
  • Instagram
  • Twitter
  • Facebook

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Annuleren

 
Reacties laden....
Reactie
    ×
    Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
    Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid