Tags
Marin heeft vandaag een konijn gekregen. Ze kan er niet van slapen. Het liefst neemt ze morgen haar konijn mee naar school, dan kan iedereen hem bewonderen. Ze kan niet wachten om het aan juf te vertellen. Op de fiets een konijn meenemen, is niet echt handig, dat begrijpt Marin ook wel. Dus printen we foto’s uit, dan kan ze toch ‘Bas’ showen.
Marin is een echte dierenvriend. Ze weet nu al dat ze dierendokter wil worden. Als klein meisje liep ze al op alle honden af. Als we nu met haar wandelen, moeten we steeds stoppen om de honden te aaien die ze tegenkomt.
Ik ben geen dierenvriend en kijk het dan ook met verbazing aan. Ik vind dieren heel lief en schattig, maar niet te dichtbij. Waar de meiden in mijn klas vroeger gek waren op paarden, hield ik het bij vlinders en geiten. Geiten vind ik lieve dieren. Kijk maar eens naar hun snoetjes, ze hebben iets guitigs. Een geit mocht ik echter niet hebben. In onze tuin wroette ik in het zand naar kleine friemeldieren, zoals wormen, slakken, mieren en lieveheersbeestjes.
Honden vind ik lief aan de lijn, vogels heb ik liever in de lucht dan fladderend om mij heen en katten maken me benauwd en aan het niezen. Manlief is allergisch voor van alles en nog wat en het is de volmaakte reden dat wij geen huisdieren in huis hebben. Op de vissen van Aron na.
Winkelend in de supermarkt, gaat Marin steevast naar de dierenwinkel. Laatst kwam ik binnen om haar op te halen. Daar zat ze met een konijntje op haar schoot. Ze ging er helemaal in op. Zoveel liefde van een meisje voor een dier.
Vanaf vandaag hebben we een konijn. Ik heb het zelf voorgesteld. Alvast voor haar verjaardag. Het beestje verblijft buiten, Marin zorgt ervoor en ik maak het hok schoon. Zo moet het vast wel goed gaan met de allergieën van manlief.
Ze heeft ons heel veel kusjes en bedankjes gegeven, zo blij is ze. Voor het slapen gaan heeft ze haar handen niet gewassen. ‘Dan kan ik Bas nog ruiken als ik in bed lig’ was haar logica. Mijn lieve dochter, grote dierenvriend.
