• Even voorstellen…
    • Blij met je leven

lydiascheringa

~ Delen van gedachten, prikkelen met woorden.

lydiascheringa

Tag Archief: boom

Water

26 woensdag apr 2017

Posted by lydiascheringa in denken en dromen, Geloof

≈ 1 reactie

Tags

boom, hitte, Levend Water, rivier, Water

We hebben een dag geen water. Dat is lastig. Het heeft te maken met de nieuwe vaatwasser die vandaag komt. Ik kijk er echt naar uit. Dagje geen water nemen we dan maar op de koop toe. Hoe lastig het ook is. Je komt er ineens weer achter hoe vaak je water nodig hebt. Tandenpoetsen, wc doortrekken, koffie zetten, douchen….

IMG_0504

In de Bijbel wordt heel veel gesproken over water en over Levend Water. Bekende teksten voor christenen. Ik kwam ook een tekst tegen in:

Jeremia 17:7-8. (NBV)

Misschien is die ook wel bekend, maar het viel me ineens op hoe bijzonder het daar beschreven staat. Als je vertrouwt op God, ben je als een boom die geplant is bij het water. De boom is verbonden met het water, door de wortels die reiken tot aan de rivier. Het drinkt van de stroom, neemt het vocht in zich op. Dat water voedt via de wortels de gehele boom, tot aan zijn kruin.

Het bijzondere is dat de boom ook in tijden van hitte en droogte, gevoed wordt door de rivier. Het water blijft stromen door zijn  wortels heen. Klinkt logisch. Toch vind ik dat bijzonder.

We kennen allemaal die tijden van hitte en droogte. Van momenten dat vertrouwen wankelt, dat verdriet je leven vult, gemis en eenzaamheid. Momenten van schaamte en van wonden die gekerfd zijn in je hart. Diepe pijn die je niet altijd het gevoel geven dat je een blijmoedig christen bent. Je misschien wel het gevoel geven dat je weinig te bieden hebt aan de ander, dat je niet voldoende kunt doen. Soms lijkt het of de takken van ons geloof, naar beneden hangen.

IMG_7281

Als je de tekst leest lijkt het of de boom die momenten niet herkent. Alsof de mens die vertrouwt op God geen strijd en moeite  kent. Alsof die altijd maar groen en weelderig staat te wuiven in de wind, de takken geheven naar de hemel. Herlezend en lezend in het geheel van dit bijbelgedeelte, denk ik niet dat dat het gevoel moet zijn.

Juist in tijden van hitte en droogte, mag je vertrouwen op God. Als het lijkt alsof alles wankelt in je leven, weet dan dat je wortels tot diep in de grond gaan. Reiken tot aan de rivier.  Als je vertrouwt op Hem, zal het water de nerven van je bestaan vullen. Water van genade en troost, van liefde en trouw. Verbonden met het water, mag je ondanks hitte en droogte toch een bloeiende boom zijn. Ook als je dat zelf niet zo ervaart.

Het doet me denken aan de tekst in Romeinen 8:38-39. Als je je wortels uitstrekt naar de rivier, naar het Levende Water, mag dat de ondergrond van je leven zijn. In welke omstandigheden ook: niets zal mij scheiden van Zijn liefde.

 

 

 

 

 

 

 

Mooie boom, mooi mens.

05 dinsdag apr 2016

Posted by lydiascheringa in denken en dromen, tuin

≈ 5 reacties

Tags

bloesem, boom, mooi mens

‘Kijk mama, daar is de mooie boom!’ en Marin wijst met haar vinger naar de boom die volop witte bloesem draagt. We genieten samen van de schoonheid. Elke dag ontdekken we meer bomen die volop bloeien.

Ik vind bomen mooi. Kunstwerken van de natuur. Hun lange takken geheven naar de hemel en soms lijkt het of ze die troostend om je heen willen slaan.  Ik vind bomen met bloesem zo mooi om naar te kijken. Dat prille begin van een knopje, dat ineens uitbloeit tot een schitterend geheel.

prunus

Ik vertel Marin dat wij vroeger in de tuin ook zulke bomen in de tuin hadden. Dat vond ik als meisje heel mooi. Dan danste ik op het gras en keek ik naar boven naar de bloesem. Bij een beetje wind, dwarrelde dit langs mijn gezicht. Als streling langs mijn wangen. Zacht gevoel. Ik voelde me een prinses onder een dak van takken, onder takken vol  roze gloed. Blij gevoel van binnen. Dat doen bomen met bloesem bij mij.

Mensen ook trouwens. Met hun innerlijke schoonheid kunnen ze me raken. Soms zomaar uit onverwachte hoek. Soms ontdek je knoppen die zich vormen, bloei waar je gisteren nog niets van zag. Het is mooi als mensen bloeien en met hun schoonheid anderen kunnen raken. Ik kan me zo verwonderen als mensen in hun kwetsbaarheid, hun hart laten zien. Zelfs door een stroom van tranen heen. Waardevol gevoel.

Bloei maar, het hoeft niet elke dag. Je hebt zo je seizoenen. Bloei maar, in je eigen tempo, geur en kleur. Op zoveel momenten sta je ongemerkt in bloei, besef je zelf niet eens hoe mooi je bent.

Ik zou veel vaker moeten zeggen: ‘Kijk, jij bent een heel mooi mens!’

 

 

 

 

 

 

 

 

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.

Voeg je bij 142 andere volgers

Archief

communicatie corona denken en dromen Geloof Ik kerk Kinderen maatschappij mijn vriendin moeder tuin vrienden Werken in de zorg

Meest gelezen vandaag

  • Olifantenpaadjes
  • Bellen blazen in de sneeuw
  • Jarige juf.
  • Baardhaar en citroentaart
  • Biotoop en hoekje

Meest recente berichten

  • Olifantenpaadjes
  • Bellen blazen in de sneeuw
  • 2020
  • Briefje 20
  • Trampoline
  • Instagram
  • Twitter
  • Facebook

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Annuleren

 
Reacties laden....
Reactie
    ×
    Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
    Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid