• Even voorstellen…
    • Blij met je leven

lydiascheringa

~ Delen van gedachten, prikkelen met woorden.

lydiascheringa

Tag Archief: boeken

Boeken verslinden

02 maandag mrt 2020

Posted by lydiascheringa in communicatie, Ik, Kinderen

≈ 1 reactie

Tags

bibliotheek, boeken, lezen

‘Als er geen schermpjes waren, hoe vermaakte jij je dan?’ vraagt Marin met veel verbazing in haar stem. Blijkbaar is het nog niet bij haar bekend dat dit in mijn jeugd anders was. ‘Nou Marin ik las heel veel, stapels boeken las ik’ en ze kijkt me verveeld aan. ‘Nou ja, en ik speelde met poppen (ook niets voor Marin) en ik heb heel veel gespeeld in de tuin. Ik bouwde hutten, ik schommelde, ik ging op zoek naar insecten en vlinders, ik vermaakte me altijd wel!’ Hutten bouwen lijkt haar ook wel wat, maar niet lekker achter een schermpje kunnen kruipen…

Ik vind het altijd wel bijzonder dat geen van onze vier kinderen een passie heeft voor lezen, zoals ik en mijn man dat wel hebben. Ze lezen heus wel eens een boek, de één wat meer dan de ander. ‘Jij bent ook wel héél extreem’ zegt Zahra dan ‘jij leest ziek veel.’ Dat vind ik zwaar overdreven. Al schuilt er wel een kern van waarheid in.

wp-1583142814677.jpg

Als kind las ik veel. Stiekem in bed, las ik mijn boeken uit. Tijdens vakanties namen we stapels boeken mee en er werd een limiet gesteld, omdat het anders niet paste in de kofferbak. Heerlijk op een handdoek in de zon en dan lezen. Ik kom graag in boekwinkels, al is het maar om even te neuzen en de geur van boeken op te snuiven. Zoals ik ook graag even rondloop in de bibliotheek.

De bibliotheek is een plek waar ik als kind al graag kwam. De eerste bibliotheek waar ik heen ging was voor mijn gevoel niet zo groot. Ik heb er vooral herinneringen aan dat er op woensdagmiddagen werd voorgelezen en dat je daarna met elkaar aan een tafel een kleurplaat kleurde. Ze hadden themaweken en voor elk boek dat je gelezen had dat bij dat thema hoorde, kreeg je een stickertje of stempel op een kaart. Ik was trots als ik de kaart vol had.

Later verhuisde de bibliotheek naar een groter pand. Ik ging er vaak naar toe om te zoeken naar boeken. Op woensdagmiddagen na schooltijd, maar ook in de vakanties. Dan nam ik brood mee voor tussen de middag en was ik daar een aantal uren. Ik vond dat heerlijk. De rust, de hoekjes waar je in kleermakerszit op de grond zat en boeken doorlas.

wp-1583143795561.jpg

Ik las meidenboeken, ik las detectives van Agatha Christie, ik heb gesmuld van ‘Joop ter Heul’ (Cissy van Marxveldt) en gelachen om ‘de Katjangs’ (J.B. Schuil), ik heb gehuild toen ik het laatste deel van de Goud-Elsje serie (M. de Lange-Praamsma) uithad en er dus geen volgende deel meer was. Op de middelbare school, vond ik het een feest om te ‘moeten’ lezen voor de literatuurlijst. ‘Boeken der kleine zielen’ (Louis Couperus) ging ter ontspanning mee op vakantie, naast de boeken van Olaf. J. de Landell, Jane Austen, de gezusters Brönte. Zo kan ik wel even doorgaan.

Ik was ook vaak te vinden in de hoek van de bibliotheek waar de geschiedenisboeken stonden. Dan las ik ineens alles over de Romanovs, of las ik boeken over koningin Victoria of tsaar Peter de Grote. Met name de boeken over de Tweede Wereldoorlog hadden mijn belangstelling. Nog steeds staan over dat onderwerp veel boeken in onze boekenkast. ‘Ben je daarover niet eens uitgelezen?’ vragen mijn kinderen dan. Tja dat denk ik zelf ook wel eens, totdat er weer een boek is….en dan wil ik het toch graag lezen.

wp-1583142935913.jpg

Boeken brengen werelden dichterbij die je verwonderen, ontroeren, verbazen. Ik kan genieten van mooie zinnen, verhalen van mensen, zoektochten, humor en een verrassend einde van het boek. Een boek lezen is voor mij ontspannend en ik kom er eigenlijk te weinig aan toe. Soms ook niet, dan lees ik gewoon. Elke avond even, totdat het uitgelezen moet worden. Dat doen boeken.

Voor mijn kinderen is dat niet zo. Boeken verslinden ze niet, ze kauwen er op hun gemakje op.

Ik hoor het mezelf zeggen: ‘Als kind…..’ ik vertel hoe fijn ik lezen vroeger vond. ‘Ja maar mama’ zegt Aron adrem ‘in jouw tijd waren er nog geen schermpjes! Als jij die had gehad, zat je daar vast óók achter!’

 

 

4 mei

04 donderdag mei 2017

Posted by lydiascheringa in denken en dromen, maatschappij

≈ 2 reacties

Tags

4 mei, boeken, herdenken, WO2

4 mei herdenken we.

Zahra vroeg het me drie jaar geleden, ik schreef er een Blog over. ‘Waar denk je aan?’ vroeg ze mij toen. Deze week gaf ze aan dat ze dacht aan Anne Frank, veel meer namen en personen kwamen niet bij haar naar boven.

Op haar leeftijd kende ik de boekenplank in de bibliotheek die over WO2 ging, bijna uit mijn hoofd. Ik las graag geschiedenisboeken. Met een broodtrommel in mijn tas ging ik naar de bibliotheek, zat daar een aantal uur en en las boeken over Peter de Grote, Victoria, Karel de Grote, maar ik was vooral geboeid door de boeken over WO2.

Ik las persoonlijke verhalen, verhalen over Anne Frank, over Hitler, Himmler. Ik las over concentratiekampen, de NSB en het verzet. Ik weet niet wat me er zo in trok. Misschien kwam het ook wel door de verhalen die ik via mijn opa en oma hoorde. Nu nog lees ik graag boeken over WO2. De kast staat er vol mee.

IMG_0507

Ik voel afschuw bij zoveel geweld en verraad. Hoe kan het dat mensen zo wreed kunnen zijn? Voorbeeldige vaders en moeders, die zoveel levens kapot maakten. Tegelijk ook mijn bewondering voor mensen die in verzet kwamen, onderduikers hielpen of hun leven gaven om ons land te bevrijden.

Ik kan me ondanks alle boeken zo slecht een voorstelling maken van WO2. Zelfs het bezoek aan Auschwitz was onwerkelijk. Lopen langs gruwelijke beelden en vitrines, terwijl de zon schijnt, de vogels fluiten. Wetende dat je straks weer terug loopt, het kamp uit. Zoveel Joden, zigeuners, homo’s, verzetsmensen…..zoveel keerden niet terug naar huis. Vermoord. Met hen stierf hun stem weg, hun lach en hun verhalen. Familiebanden voorgoed verbroken, littekens die voelbaar blijven door generaties heen.

Ik vroeg het vanmorgen aan de kinderen of ze wisten wat 4 mei inhield. ‘Dan denken we aan alle mensen die gestorven zijn in de oorlog’ vatte Aron het samen. Zo is het ook. Denken aan slachtoffers en jezelf misschien ook wel de vraag stellen: ‘Wat doe ik er zelf aan om de vrijheid, ook die van individuen, te beschermen? Hoe tolerant ben ik zelf? Hoe betrouwbaar ben ik? Hoe veilig is het bij mij?’

4 mei herdenken we.

Voer je e-mailadres in om deze blog te volgen en om per e-mail meldingen over nieuwe berichten te ontvangen.

Voeg je bij 142 andere volgers

Archief

communicatie corona denken en dromen Geloof Ik kerk Kinderen maatschappij mijn vriendin moeder tuin vrienden Werken in de zorg

Meest gelezen vandaag

  • Olifantenpaadjes
  • Bellen blazen in de sneeuw
  • Jarige juf.
  • Biotoop en hoekje

Meest recente berichten

  • Olifantenpaadjes
  • Bellen blazen in de sneeuw
  • 2020
  • Briefje 20
  • Trampoline
  • Instagram
  • Twitter
  • Facebook

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Annuleren

 
Reacties laden....
Reactie
    ×
    Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
    Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid