Lieve Iris!

Tags

afscheid, basisschool, groep acht, Iris, Lief

Morgen neemt Iris afscheid van de basisschool. Ze telt de nachten af, zoveel zin heeft ze in de musical. Ik heb weinig met haar hoeven oefenen, ze regelde het allemaal zelf. Dat past wel bij haar. Iris gaat haar eigen gang, zoals ik als eens schreef in een andere blog.

Afgelopen weekend ging ik met haar een weekendje weg. Ze had gekozen voor den Haag. Samen in een hotel, het wat knotsgezellig. Heerlijk om er even uit te zijn, om alle beslommeringen even te parkeren. Om één op één contact te hebben met je kind. Ze genoot zichtbaar van alle aandacht voor haar alleen.

We hebben gewinkeld, alvast een nieuwe tas uitgezocht voor de brugklas. We bezochten museum de Gevangenpoort, want Iris houdt van geschiedenis. We gingen naar de zee. Daar werden we beiden heel erg blij van! Zij durfde wel in het reuzenrad en zo draaiden we samen rondjes terwijl we het uitzicht bewonderden.

Morgen neemt ze afscheid van de basisschool. Ze heeft heel hard moeten werken, want leren gaat niet altijd makkelijk. Tegelijk heeft ze ook redelijk onbezorgd de basisschool doorlopen. Ze had vriendinnen, voelde zich op haar plek en voelde zich vertrouwd bij de leerkrachten. Ze was gevoelig voor onenigheid in de klas, dat raakte haar wel. Maar over het algemeen….

…Iris ging gewoon haar gang.

Ik wist het ook al, maar dit weekend werd ik er weer zo door getroffen. Wat een lieve meid ben je Iris! Wat ben je ook gegroeid in het ontwikkelen van je eigen persoonlijkheid en wil. Dat laat je ook zeker horen! ‘Ik wil werken in een kinderdagverblijf, met kinderen. Of ik word fotograaf!’ Je hebt al zo duidelijk in beeld welke kant je op wil. Ik gun het je ook zo, dat je mag worden wie je graag wil zijn.

Lieve Iris. Iris Naomi, want zo heet je voluit. Die naam past bij je. Naomi betekent ‘Lieflijk‘. Je mag ook lekker puberen, je mag groeien, je mag genieten. Je hoeft niet alleen maar lief te zijn (maar dat ben je wel).

 

Wat ben ik trots op je.

 

Passende rol

Tags

afscheid, basisschool, groep acht, Musical

‘Ik heb de rol die ik wilde’ zei Aron halverwege dit schooljaar. Hij had het over de musical en was heel erg enthousiast. Vanavond mag hij die rol spelen in de eindmusical van groep acht. Daarmee neemt nummer twee afscheid van de basisschool en schuiven Iris en Marin weer verder op in de bovenbouw.

Het is aardig cliché om te schrijven dat je nog zo goed weet dat hij als kleuter voor het eerst naar school ging. Daar keek ik wel een beetje met spanning naar uit. Waar mijn dochters me altijd breed lachend uitzwaaiden nadat ik ze bij oppas of kinderdagverblijf bracht, Aron stond standaard huilend voor het raam. De leidsters verzekerden me dat dit binnen vijf minuten weg was en vol vertrouwen fietste ik dan de straat uit. Maar dat koppie voor het raam, ik kan het zo weer voor me zien.

Toch viel dat mee. Geen tranen bij het afscheid, geen gehang aan mijn been. Aron ging vrolijk naar school. Hij deed en leerde veel dingen met veel plezier. Hij kwam niet altijd vrolijk uit school. Wat hebben we veel afgekletst onderweg op de fiets. Dan kwam de frustratie er uit. Als hij zelf iets gedaan had om maar leuk gevonden te worden, maar waarvan hij wel begreep dat dat niet handig was. Als hij boos geworden was, omdat hij niet telkens tot tien kon tellen, als hij verdrietig was om wat er werd gezegd en hij niet altijd begreep dat het niet zo serieus bedoeld was. ‘Probeer dan niet te huilen’ zeiden we thuis. ‘Wat zou jij doen als het zelfs pijn doet in je hart’ antwoordde hij met veel frustratie in zijn stem.

‘Soms moet je net een ridder zijn’ zei ik in een periode dat ridders en indianen nog heel stoer zijn voor een jongen. ‘Een ridder heeft een harnas. De pijlen komen dan wel op hem af, maar dat harnas beschermt hem, ook zijn hart.’ Dat begreep hij wel. Als er weer iets was wat hem raakte, probeerde hij dat harnas aan te trekken. Soms lukte dat en soms ook niet.

Het is ook lastig als je niet de snelle en vlotte voetballer bent. Dit jaar volgde hij zangles en met veel plezier. Je zag hem groeien daarin, want hoewel hij bij een optreden best zenuwachtig was, zingen kan hij wel. Waar veel jongens piloot of politie willen worden, wil Aron kunstenaar worden, boeken gaan schrijven en gedichten.

Vanavond speelt hij zijn rol in de musical. Afscheid van groep acht en opnieuw wacht ik met spanning af hoe het zal gaan in de brugklas. Zou hij dat harnas zo nu en dan nodig hebben of ben je dat als brugklasser echt ontgroeid? We wachten het maar af.

Aron, ik ben zo supertrots op je. Met zoveel plezier kijk ik hoe je aan het puberen bent, naar je humor en steeds meer op eigen benen staan. Word maar kunstenaar, schep maar mooie beelden. Gebruik de taal om je gevoel te delen, dat wat in je hart leeft, deel het maar. Wat je ook gaat doen of wil worden, al word je alsnog piloot, als het maar de rol is die bij jou past.

Vanavond speel je een rol. De rol die je graag wilde. Ik weet het zeker, die rol gaat je goed af. Zet hem op, de laatste dag groep acht!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lege stoel

Tags

afscheid, dood, Hemel, Lege stoel, sterven, troost

‘In de hemel zijn heel veel lege stoeltjes…’ zei Zahra ooit. Ze ging net naar de basisschool. Kort ervoor was mijn zus plotseling overleden. Waarschijnlijk had ze de hemel voorgesteld als een kring vol stoelen rondom Jezus, net als de kring van kleuters rondom haar juf. ‘Mama, in de hemel zijn heel veel lege stoeltjes…..alleen mijn tante zit daar nog maar!’

Lege stoelen in de hemel. Plekken die vrij gehouden worden. Hoe ouder je wordt, hoe meer je de lege stoelen ervaart hier op aarde. Stoelen waar mensen zaten, spraken, lachten, huilden, aanwezig waren. Steeds meer lege stoelen om je heen.

Deze week werden we daar weer bij bepaald. Een lege stoel. Dat is verdrietig. Verdrietig omdat je de ander mist. Ik vertrouw erop dat de ander nu een plek heeft bij God. Dat is bemoedigend. Bij God is geen pijn, geen ziekte. Daar zijn de zorgen verdwenen, daar zijn geen tranen, daar is zelfs geen gemis. En toch….

De lege stoel, die is er wel. Zoals er in ieders leven lege stoelen zijn. Hoe hoopvol en troostrijk een hemel ook is, hier op aarde is de ander er niet meer. Dat raakt. Dat de stem een herinnering wordt, de humor en de lach. Dat je niet even na kan praten, of goede raad kan vragen. Dat het complimentje er niet meer zal zijn,  of juist de opbouwende kritiek.

Lege stoelen op de aarde. Ik word er verdrietig van. Het liefst zou ik iedereen op zijn of haar plaatsje willen houden. Dat gaat natuurlijk niet. Hier op aarde moeten we mensen loslaten.

Toch de blik naar boven! In de hemel worden plekken ingenomen. Veilig huis voor wie het zoekt bij God. Daarom mis ik mensen wel als ze sterven, als er een lege plek overblijft. Maar naar boven kijkend weet ik zeker:  ‘Ik zie jou terug.’

 

 

 

Morgen neemt ze afscheid.

Tags

afscheid, basisschool, dochter

Morgen is de musical. Zahra neemt afscheid van de basisschool. De eerste in ons gezin en ongemerkt geeft me dat een vreemd gevoel.

Ik heb het nooit erg gevonden als de kinderen voor het eerst naar school gingen. Ik was geen moeder die huilend het plein afliep. Als zij op school waren, had ik tijd voor de andere kinderen en ik genoot van de verhalen als ze enthousiast van school kwamen.

Toen Marin als laatste in de rij naar school ging, gaf dat ook een gevoel van vrijheid. Van rust en tijd voor mezelf. Voor gewoon koffie kunnen drinken, zonder gestoord te worden door een volle luier of een snottebel op je schone witte broek. Om tussen de middag naar de markt te gaan, zonder rekening te houden met middagslaapjes.
Natuurlijk vond ik het ook wel érg leuk als ze een dagje vrij was. Als we gezellig samen de boodschappen deden, babbelend meisje in de winkelkar.

Morgen neemt Zahra afscheid en volgt de stap naar de brugklas. Hoe zou het gaan? Hoe anders gaat het worden? Ik weet zeker dat het wel gaat lukken, maar toch…
Dat blonde kleine meisje dat kwetterend en zingend de basisschool doorliep, met alle ups en downs, maar ook met haar eigen wil. Die dochter van me die zo heerlijk kan mopperen als ze geen zin heeft, maar ook gevoelig is als iets haar heel diep raakt.

Lieve meid, wat ben ik trots op je.
Zeg ik je dat wel genoeg?

Morgen neemt ze afscheid van de basisschool.
Nieuwe stap in ons gezin, nieuwe stap vooral voor haar!