Poep ruikt niet lekker.
Misschien een open deur, maar wil het graag even kwijt. Waarom? Omdat ik het gemopper op de zorg, en met name de verpleeghuiszorg, zo zat ben. Dat in het wilde weg roepen dat bewoners geen maaltijd krijgen, nooit gewassen worden én de hele dag in hun eigen poep liggen.
Dat laatste vind ik onvoorstelbaar. Misstanden in de zorg zijn er. Op veel plekken is te weinig personeel, maar mensen een dag in hun eigen ontlasting laten liggen, dat kan ik me niet voorstellen.
Het raakt me dat mensen dat beeld hebben.
Ik zie mijn collega’s hard werken, met hart voor de zorg voor hun bewoners. We willen niets liever dan dat de bewoners het naar de zin hebben. En dat is een hele uitdaging op een groep met bewoners met dementie. Bewoners die volledig afhankelijk zijn van onze zorg. Waar ze al zoveel van zichzelf kwijt zijn, proberen we iets van eigenwaarde voor hen te behouden. Dat kan door kleine dingen. Je laat ze de was vouwen of de aardappels schillen. Make-up aanbrengen, omdat ze dat gewend waren. Je zorgt ervoor dat ze schone kleren aanhebben, je maakt de nagels schoon. Je verschoont ze als ze onder de ontlasting zitten.
Je zult altijd zien dat je die ene bewoner net met de tillift uit bed hebt gehaald en in de stoel hebt gezet. Eindelijk achter de kop koffie en dan ruik je ineens wat. Toch ga je weer met de tillift aan het werk, van de stoel weer in bed. Natuurlijk krijgt mevrouw een schoon incontinentiebroekje (wij spreken niet van luiers) aan. Natuurlijk!
Zorg is niet alleen verschonen, gelukkig niet. Tussendoor heb je tal van mooie momenten. Vorige week probeerde ik het kunstgebit bij een bewoonster in te doen. Hij zat er niet goed in, zeg maar scheef. Daar moesten we samen om lachen. Na de tweede poging, pakte ze me ineens vast. Voor ik het wist kreeg ik een dikke zoen op mijn wang. Of dat gesprek met de ander, waarin flarden van verleden naar boven worden gebracht. Het compliment voor de gekookte aardappelen en de slabonen. De hand in mijn hand, zomaar.
Zorgen is mooi, als je naast de afhankelijkheid van mensen, dat ook hun gedrag kan bepalen, een mooi mens kan ontdekken. Een uniek mens, met zijn eigen levensverhaal.
Ik kan me niet voorstellen dat er plekken in Nederland zijn waar bewoners die zorg niet krijgen. Waar niet dagelijks een warme maaltijd wordt gegeven, verschoning als dat nodig is, aandacht. Kan dat? Vreselijk! Ik zou er niet kunnen werken. Ik baal en ik schaam me als er weer negatieve geluiden zijn over de zorg. Het doet zo tekort aan het mooie vak dat verplegen en verzorgen is. Een vak waar ik trots op ben!
Zorgen voor mensen is meer dan poep en zo…(wat vaak gezegd wordt) Zorgen doe je met je handen én met je hart. Ga maar eens koffiedrinken bij een verzorgingstehuis of verpleeghuis bij jou in de buurt. Meld je aan als vrijwilliger! Maak een praatje, doe een schaakspel, ga wandelen buiten met een bewoner. Kijk, en kijk je ogen uit!
liefmeisje1988 gezegd:
Het klopt helemaal. Helaas zien veel mensen alleen maar de negatieve dingen of zijn helemaal niet bekend met de zorg.
LikeLike
wil gezegd:
Zo is het. Wij zijn trots op ons beroep !
LikeLike
Wim gezegd:
Heel goed verhaal Lydia. In Nederland lijkt het wel alsof je niet meer positef mag zijn.
Iets vergelijkbaars zie je ook in het ziekenhuis. De laatste maanden ben ik daar (te) vaak geweest. Als je goed kijkt, wat een drukte en een stress en toch weten de artsen en verpleegkundigen je het gevoel te geven, dat jij de enige bent die op dat moment belangrijk is.
Gaat er dan niks fout? natuurlijk wel, maar dat doet niets af aan de inzet van verplegend personeel.
Sterkte in je mooie baan.
LikeLike
lydiascheringa gezegd:
Dank je wel voor je mooie reactie!
LikeLike
Jan A Huisman gezegd:
Ik ken je niet maar ben trots op je en waardeer jou en al je collega’s die alle dagen hun stinkende best doen. XXX
LikeLike
lydiascheringa gezegd:
Dank je wel!
LikeLike
Ruth gezegd:
Stinkende best.. Haha ironisch bij dit artikel
LikeLike
Gerard van der Hijden gezegd:
Helemaal mee eens
LikeLike
elly gezegd:
Lieve verzorgende,
Ik heb veel respect voor jullie. Blijft het gevoel houden en laat negativiteit ver weg. Bedankt namens alle mensen die afhankelijk van jullie zijn en het zelf niet meer kunnen zeggen.
LikeLike
lydiascheringa gezegd:
Dank je wel voor je lieve reactie!
LikeLike
Suzanne gezegd:
Bedankt voor deze mooie tekst en de liefdevolle reacties!
Net thuis van mn avonddienst in het verpleeghuis.
Een uur later, omdat mn werk niet af was. Een hectische avond achter de rug. Veel cliënten die extra zorg nodig hadden. Cliënten die dankbaar waren dat ik de tijd voor ze nam, ondanks dat er nog zoveel werk lag te wachten.. Dan maar weer wat later naar huis.
Fijn om zo’n blog te lezen, dat geeft een goed gevoel en moed om vol te houden!
LikeLike
lydiascheringa gezegd:
Wat leuk om zoveel mooie reacties te lezen en de herkenning te proeven.
LikeLike
Wilma gezegd:
Uit ervaring in een verzorgingshuis weet ik dat er goede zorg is.
Uit ervaring in het ziekenhuis , waar mijn man lag, weet ik ook dat mensen aan hun lot worden overgelaten omdat men het te druk heeft :
Kom op bezoek, staat hij helemaal ontredderd en handen vol poep in de toiletruiimte : poep in en aan de wc, aan de wasbak , aan de kraan en op de grond : alles eronder gesmeerd omdat hij zichzelf schoon wilde maken, maar het niet kon omdat hij uitval aan zijn handen had (bleek later een tumor in zijn hoofd te zijn wat ik al eerder had voorspeld, maar waar men (nog) niet aan wilde.
Toen uiteindelijk er een zuster kwam kijken had ik zelf mijn man en de ruimte al schoongemaakt , waarop ze zei :”dat doet de schoonmaakdienst wel”.
Clou van dit verhaal: we hadden al aan drie verpeegsters gezegd dat hij uitval aan zijn handen had. De 4e nb een leerlingverpleegster heeft het gemeld aan de chefarts of hoe die ook mag heten en toen pas is er een scan gemaakt en kwam de hersentumor ter sprake. Bleek hij ook nog delier te hebben, dus had hij extra zorg en toezicht nodig, maar lag alleen op een kamer (??????).
Een paar weken later was hij dood !
Heb alle respect voor de mensen in de zorg en wat ze allemaal moeten doen, zeker met de bezuinigingen en daardoor ontslagen in de zorg, waardoor ze teveel hooi op de vork krijgen en er wel eens wat misgaat.
Ga door met het mooie beroep in de zorg, maar pas ook op uzelf !
LikeLike
lydiascheringa gezegd:
Wat heftig om dat zo mee te maken. Kan me voorstellen dat dat veel met je gedaan heeft. Helaas gaat er ook veel mis in de zorg. Goed dat je deze kant ook belicht.
LikeLike
Linda gezegd:
Hallo collega! Je hebt helemaal gelijk! Natuurlijk hebben wij allemaal wel eens het ‘tillift’ momen, maar de plotselinge zoen op je wang of blije blik of ineens een helder moment van iemand zorgt er zeker voor dat dat alles in het niet valt! En ook op onze afdeling heb ik nog nooit meegemaakt dat iemand de hele dag niet verschoond werd. Ik geloof ook nooit dat dat ergens de dagelijkse gang van zaken is!
Blijf positief! Want de zorg is leuk, het is alleen jammer dat veel mensen er niet mee in aanraking komen en dat inderdaad niet zien.
LikeLike
lydiascheringa gezegd:
‘tillift’ moment.. die houden we er in!
LikeLike
Nicolien Gooijer gezegd:
Goed geschreven! Mooie afsluiting ook met de oproep om er eens heen te gaan en te helpen als vrijwilliger bv. Zelf een actieve positieve bijdrage leveren helpt zo veel meer dan schrijven over misstanden …
LikeLike
Marianne gezegd:
Je zegt: Waar niet dagelijks een warme maaltijd wordt gegeven, verschoning als dat nodig is, aandacht. Kan dat? Vreselijk! Ik zou er niet kunnen werken. Tja….en zo krijg je dus nog minder mensen op de werkvloer, zodat de collega’s het helemaal niet bij kunnen benen……Minder geld voor de zorg, dus personeel er uit! Helaas wordt er op verkeerde manier bezuinigd bij de zorg/verzorgingstehuizen. Managers en interims in overvloed, maar helpen hun de mensen die zorg nodig hebben? Daar waar niet de zorg goed geleverd wordt door bezuinigingen, moeten maar eens achter de oren krabbelen en denken: “Wat doen we verkeerd??” Vrijwilligers = oké, maar zeker niet DE oplossing! Zo kunnen ze nog meer personeel van de werkvloer er uit werken en krijg je een hele vervelende cirkel……….
Ik werk zelf met hart en ziel voor de zorg, omdat ik van mensen hou! Ik mag alleen maar wensen dat onze regering maar helft van mijn liefde voor de mensen zou hebben, want dan zag onze zorgverlening er heel anders uit!
LikeLike
lydiascheringa gezegd:
Mooi duidelijk verhaal. Vrijwilligers zijn zeker niet de oplossing en ook geen vervangers van de zorgverleners. Ik ben wel heel blij dat ze er zijn en het zou een meerwaarde voor velen zijn om zich als vrijwilliger in te zetten binnen een zorginstelling. Fijn dat je zo met hart en ziel werkt binnen de zorg!
LikeLike
Pingback: Ik zorg voor jou | lydiascheringa
Pingback: Ik zorg voor jou! – Rondje om de zorg