Tags
Het blijft bijzonder, dat je van de ene op de andere dag moeder mag zijn.
Met het opschrijven van deze zin, besef ik ook hoe pijnlijk dit voor anderen kan aanvoelen. Zoveel stellen zijn er die ongewenst kinderloos zijn. Er zijn echtparen die hun kindje hebben verwacht, blij waren met het nieuwe leven en het toch verloren. Vrouwen en mannen die alleen bleven en hun kinderwens niet in vervulling zagen gaan.
Met elke foto die ik op Facebook plaats, met elke blog die ik schrijf, vraag ik me af of ik niet onnodig mensen kwets. Of ik juist deze mensen niet kwets. Niet dat je dat altijd kan voorkomen. Iedereen heeft zo zijn eigen littekens die schrijnen als het aangeraakt wordt. Op welke manier dan ook.
Van de ene op de andere dag moeder zijn.
Daar kan je een blog vol over schrijven. Daar praat je onderling over. Soms lijkt het of veel gesprekken tussen moeders alleen maar over kinderen kunnen gaan. Dat vult je leven.
Daar waar het onvervuld blijft, of zo anders dan verwacht, volgt vaak de stilte. Durven we het aan te raken?
Toen wij trouwden hoopten wij ook op een gezin. Ik werd niet zwanger. Maandelijkse teleurstelling als ik toch weer ongesteld werd. We hadden ons werk, we hadden het goed samen, maar het knaagde wel. Ik merkte ook de onmacht bij anderen om ernaar te vragen.
Teer onderwerp.
Na drie jaar huwelijk, besloten we dan toch maar naar de huisarts te gaan. Periode van gesprekken en onderzoeken volgden. Ik was blij dat we een fijngevoelige huisarts hadden. Niet onbelangrijk als je bedenkt hoe kwetsbaar deze onderzoeken zijn, vooral voor een vrouw. Er kwamen geen bijzonderheden uit. Er werd een afspraak gepland bij een gynaecoloog.
Wachtlijst.
Tijd van wachten, werd echter verwachten. Ik was zwanger! Wat een wonder!
8 november 2002 is Zahra geboren. Zahra Natanja (Godsgeschenk). ‘Cadeautje van God’ zeg ik altijd tegen haar. Na haar kregen we nog drie kinderen, die stuk voor stuk óók cadeautjes zijn. Wat zijn we blij met ze.
Morgen wordt Zahra 12 jaar. Ik vier niet alleen haar verjaardag, maar ook dat ik al 12 jaar moeder ben. Dat vind ik een wonder. Een wonder boven wonder.
Mooie en heel kwetsbare blog! Ik wens je een fijne dag vandaag met de verjaardag van jullie dochter. Mooie naam heeft ze!
Dank je wel! We hebben een gezellige dag gehad.
Weer schitterend geschreven, en het klopt moeder worden een gezond kind mogen ontvangen is iets wonderlijks, geen vanzelfsprekendheid… ook dat moeten we ons realiseren, ik heb zo vaak gehoord dat mensen lieten ontvallen, , dan neem ik een kind,!!! maar je neemt geen kind… het is afwachten of zo,n geschenk jou toekomt, of jij dit geluk mag ontvangen…. niets kun je zo maar even bestellen of plannen, een kind, een geboorte laat zich niet altijd plannen.. Gelukkig maar ,want als we alles in eigen hand hadden en konden regelen, dan was het niet goed !
Mooie blog .En je haalt inderdaad iets heel kwetsbaars aan.
Kinderloosheid iets wat Jolanda en mij aan gaat.
Dank voor wat je daar in betekend na ons na mij toe.
Dit gemis is bespreekbaar bij je , en je doet wat in je mogelijk ligt.
Luisteren, troosten, bemoedigend en spiegelen .
Ik ben je er erg dankbaar voor. Geniet van deze geschenken van God.
En fijn dat we zo nu en dan mee kunnen genieten.
Dank je wel voor je reactie. Het is zeker iets wat heel kwetsbaar is. Er zullen momenten zijn dat je daar meer door geraakt komt en het gemis ook meer voelbaar is.
Nog van harte gefeliciteerd. Heel warme blog.En wat een mooie namen hebben jullie toen aan haar gegeven,
Dank je wel!
Pingback: Moederdag | lydiascheringa