Er zijn perfecte moeders, net zoals er (schijnbaar) ook perfecte kinderen bestaan.
Ik ben geen perfecte moeder, verre van dat. Mijn oudste dochter wrijft het me ook al aardig in. Met haar pre-puberale opmerkingen mag ik geregeld aanhoren wat ik verkeerd zeg én doe. Ik probeer het luchtig langs mij heen te laten glijden. Het is immers maar een ‘fase’ en bedenk me dan meteen dat er nog drie kinderen volgen die de puberteit gaan meemaken. Ik mag mezelf wel gaan trainen op consequent zijn, op onderhandelen en vooral op een dikke huid.
Ik ben geen perfecte moeder. Ik vind tot tien tellen wel eens, zeg maar gerust vaak, heel lastig. Ik ben ongeduldig en als ik moe ben, dan merken de kinderen dat wél. Ik ben standaard sokken kwijt in de was zoals ik ook standaard te laat ben met het terugbrengen van de boeken van de bibliotheek. Ik smeer de boterhammen voor school niet de dag ervoor, ze krijgen echt wel eens een glas cola, ik poets niet altijd gebitten na.
Ik heb één van mijn kinderen wel eens in de maxi-cosy bij de bakker achtergelaten. Daar kwam ik gelukkig wel bijtijds achter. Met een hoofd als een boei liep ik de winkel weer binnen om mijn kind op te halen die nietsvermoedend naast de mand vol stokbroden lag te slapen.
Ik vergeet wel eens de handschoenen aan te doen op de fiets en een regenscherm over de buggy heb ik nog nooit gebruikt. Daar krijg ik alleen maar ruzie mee. Als ik twee staartjes in de haren probeer te krijgen, zijn ze nooit recht, laat staan dat ik zelf hun haren ga knippen.
Mijn kinderen mogen met hun laarzen aan springen in de plassen. Ze mogen graaien in het zand en slakken en wormen zoeken. Ze mogen lopen in een broek waar bij de knie al een klein gaatje zichtbaar is en ze lopen geregeld in schoenen met afgetrapte punten. Zucht, ik wil het allemaal wel beter doen. Nieuwe schoenen zijn echter binnen een mum van tijd weer versleten, door het steppen en het voetballen op het plein.
Hoe doen andere moeders dat? Waarom bestaan er zoveel perfecte moeders om mij heen? Moeders die precies weten hoe je dagelijks een uitgebalanceerde maaltijd zonder pakjes en zakjes maakt. Moeders die de was altijd strak in de kast hebben liggen en de ramen zonder strepen kunnen lappen. Moeders die hun kind in een zitje voorop de fiets hebben zitten mét een windscherm. Moeders die elke dag hun kind in nette kleding en gekapte haren naar school krijgen. Moeders die precies een uur aanhouden voor het kijken naar de tv.
Soms vraag ik het wel eens: ‘heb je ooit zo’n gekke moeder gezien?’. ‘Nee’ zegt Aron dan standaard. ‘Ik ken geen één moeder die zo gek is….maar je bent wel héééél lief’.
Dat hoop ik dan maar, dat mijn kinderen in de niet-perfecte moeder die ik ben, wel mogen voelen en merken dat ik heel veel van ze hou.
En dat is nou wat jou/ons perfect maakt!!
LikeLike
Na deze klaagzang op de schijnbaar slechte moeder, krijgen we ook nog een blog over hoeveel je voor een ander doet?
of moet ik dat in een reactie doen? 🙂
LikeLike
Zie het vooral niet als een stukje waarin ik vis naar complimenten. Het is ook niet bedoeld als klaagzang hoor. Nou ja…een beetje dan.
LikeLike
Heel herkenbaar Lydia! Er meer “gekke” moeders dan je denkt. Moeders zijn toch vooral ook mensen! Tijdens het lezen dacht ik aan mevrouw Helderder,(uit de flat van Pluk) zo’n moeder wil toch geen enkel kind!
LikeLike
“zijn” moet nog voor “gekke” 😉
LikeLike
….eh voor meer….
LikeLike
Denk het ook hoor, maar soms geven we elkaar denk ik het idee dat het allemaal zo ideaal is.
LikeLike
Dat het bij een ander ideaal is moet je dan maar uit je hoofd zetten. Voor het oog lijkt het allemaal ideaal te gaan maar als je dan achter de schermen gaat kijken zul je zien dat er daar ook veel verkeerd gaat.
Maar Lydia, 1 ding is er waar je in ieder geval wel goed in bent en dat is het schrijven van deze stukjes. Ik lees ze met veel plezier.
LikeLike
Dank je Arjen, voor je reactie en leuk dat je de stukjes met plezier leest!
LikeLike
Blijf nog maar lang “gekke” moeder dan ben je in ieder geval een warm mens.
En jouw verhalen hebben nog onverwachte gevolgen. Daar plaats ik nog een foto van op facebook.
LikeLike
Mooie foto Wim op facebook, leuk dat Hanneke de blog ook leest.
LikeLike
Blijf jij nou maar gewoon wie je bent dan ben je goed genoeg. 🙂 En met de woorden van Maxima zeg ik “Dé moeder bestaat niet,en de perfecte moeder ook niet. Ik moet althans de eerste nog tegenkomen.En als ik je foto’s zo zie en je verhalen zo lees dan doe je het toch goed?
LikeLike
wat een grandioos leuk verhaal! vooral de eerlijkheid spreekt mij aan! en Lydia, nergens is het, zoals het lijkt! Perfectie bestaat niet…,dus blijf vooral jezelf! xlinda
LikeLike
Dank je Linda. Zal mezelf blijven hoor!
LikeLike
haha….. ook deze is heeeeeeerlijk herkenbaar!!!!!! En de perfecte moeder…. wat is perfect he……..ik denk dat jij met je kids er niet ver naast zitten als ik ze zo zie stralen en omdat ik weet dat je heeeeeel veel van ze houdt….. welke perfectie wil een kind nog meer!!!! 😉
LikeLike
Dat is lief van je!!
LikeLike
Pingback: Op stap met de trein. | lydiascheringa
Pingback: Perfecte moeder 3 | lydiascheringa
Pingback: Moederdag | lydiascheringa
Pingback: Perfecte moeder (4) | lydiascheringa